Аляксандр Поўп: кароткая біяграфія ангельскага паэта

Аляксандр Поўп - знакаміты перакладчык твораў Гамера, англійская празаік і паэт, ён рабіў у 18 стагоддзі.

юнацкія гады

Выхадзец з досыць забяспечанай сям'і Аляксандр Поўп з'явіўся на свет у 1688 годзе, 21 мая. Дзіцячыя і юнацкія гады будучы літаратар правёў у размешчаным у Віндзорскім лесе Бинфилде, на які яго сям'я змяніла шумны Лондан ў 1700 годзе. Спакойная вясковая атмасфера паспрыяла развіццю Аляксандра як асобы.

У хатняй абстаноўцы Аляксандр Поўп атрымаў добрую адукацыю, што дазволіла яму рана пачаць захапляцца вершаванымі радкамі. У большай ступені будучы паэт імкнуўся да эпічным творам Гамера, Мільтана, Вяргілія, напоўненым гераічнай тэматыкай.

Пачатак літаратурнага шляху

Як і Вяргілій, у літаратуру Аляксандр Поўп увайшоў з «Пастараль» (1709), а ў 1711 годзе прадставіў чытацкай аўдыторыі паэму «Вопыт аб крытыцы», у якой, стаўшы на абарону пісьменнікаў старажытнасці, звяртаўся да крытыкаў сучаснасці з заклікам аб паблажлівасці , памяркоўнасці і мяккасці. Дадзенае твор стаў свайго роду маніфестам брытанскага класіцызму перыяду Адраджэння.

З 1712 па 1714 гады Аляксандр Поўп, з дзіцячых гадоў валодаў цягай да эпасу і прыроджанай схільнасцю да сатыры, працаваў над героіка-камічнай паэмай «Выкраданне кудзера», у якой з велізарным пачуццём гумару паказаў сучаснае свецкае супольнасць. Твор апавядае аб двух сямействах, моцна пасварылася па прычыне таго, што юны лорд жартам абрэзаў завітак у каханай. Дарэчы, імёнамі герояў паэмы былі названыя спадарожнікі планеты Уран: Умбриэль, Арыэль і Белинда.

Пераклады Аляксандра Поупа

Да пераводу «Іліяды» на ангельскую мову Аляксандра Поупа падштурхнула яго захапленне творчасцю Гамера, а таксама настойлівасць блізкіх сяброў. Недастатковасць веды старажытнагрэцкай мовы, адсутнасць вышэйшай адукацыі з лішкам былі пакрыты велізарнай працаздольнасцю аўтара. Пераклад у 6 тамах у мастацкім сэнсе апынуўся вельмі магутным і яркім. Карпатлівая праца зацягнулася на некалькі гадоў, з 1715 па 1726 гг., І быў ажыццёўлены не выкарыстоўваліся раней пяцістопны ямбам, інакш - «гераічным куплетам», што для ангельскай літаратуры стала навіной.

У перыяд якобитских хваляванняў 1715 года трапіла пад падазрэнне каталік Аляксандр Поўп моцна крытыкаваўся пісьменнікамі-вигами за зносіны з Д. Арбетнот, Дж. Свіфт і іншымі. Поўп быў вымушаны у 1716 годзе перасяліцца з сям'ёй у Чизвик (паблізу Лондана), дзе праз год пахаваў бацьку. Затым разам з маці перабраўся ў Твикнем, пасяліўся ў доме на беразе Тэмзы і пражыў там да канца сваіх дзён.

На абароне сатыры

З 1722 па 1726 гады Поўп таксама не без старонняй дапамогі пераклаў на ангельскую мову «Адысею», а затым захоплена ўзяўся за творчасць Шэкспіра, імкнучыся пазбаўляць свае пераклады ад вульгарузмам, уласцівых арыгіналу. У 1733 году святло ўбачылі некалькі значных твораў, сярод якіх «пераймання Гарацыю» (Imitations of Horace), якія баранілі сатыру і рэзка крытыкавалі прадажных палітыкаў. Аляксандр Поўп - паэт 18 стагоддзя, лічыў, што сатыра мае права свабодна выказваць тое, што лічыць неабходным. Таму закулісныя лютыя сутычкі палітыкаў, непрезентабельные разлад у каралеўскай сям'і, якая ахапіла ўсіх манію біржавых гульняў ён спрабаваў лячыць абсмейванню. Самай знакамітай з «пераймання» з'яўляецца паэма «Пасланне доктару Арбетнот», напісаная ў 1734 годзе.

Да 56 гадоў і без таго слабое на працягу ўсяго жыцця здароўе ангельскага паэта было падарвана астмай і абвастрэннем запаленчага працэсу ў нырках. Памёр Аляксандр Поўп, вершы якога ўнеслі вялікі ўклад у развіццё ангельскай літаратуры і сталі яе каштоўнай спадчынай, 30 Травень 1744 года.